این بیکران وسعت ِ خوابیده در امواج سو سو زن ِ چشمان ِ سرخ ِ ما خوب می داند که چه حجمی از ندانسته هایمان باید بهای دانسته هایمان را به سنگینی در شرمگاه ِ پرسش پاسخ دهد ء

بستری که هم آغوش هم آغوشی های بی نظیر ترین هم آغوشی تاریخ هم آغوشیمان بود

خوب می داند که روزهای رفته و روز های باز مانده از روزهای نیامده
آغاز بی انتهاییست از برای هم آغوشی روزهایمان که همیشه خوب نمی گذرند که اما می گذرند....ء